لالايي در زبان فارسي و لاوه‌لاوه در زبان لري و كردي به بخشي از ادبيات كودكان گفته مي‌شود كه با آوازهاي آهنگين و سخنان با احساس و عاطفة مادري براي خواباندن و آرامش بخشيدن به كودك در پاي گهواره سروده مي‌شود. لالايي در پاي گهواره، نماد سنگ صبوري است كه به گونه‌اي كاربردي از ناي مادراني بيرون مي‌آيد كه در برابر تبعيض حاكم بر جامعه يا خشونت‌هاي پدر كودك يا بدخلقي هوويش يا ناكامي‌هاي دوران زندگي به ستوه آمده‌اند. لالايي‌ها نخستين نغمه‌هاي زبان هستند كه كودك با آنها آشنا مي‌شود و از اين راه نخستين پيوند زباني ميان مادر و كودك پديد مي‌آيد. اين مجموعه دربرگيرندة لالاييهاي لري، كردي، و لكي متداول در استان ايلام است كه با كوشش آموزگاران و دانشجويان در مناطق مختلف استان گردآوري شده است. در اين ميان لالاييهاي كردي بيش از ديگر لالايي‌هاست.